Rurrenabaque, Santa Cruz, Sucre en Potosi

Zo, weer eens tijd dat ik een blog ga schrijven. En er is veel om over
te schrijven!! We hebben in de tussentijd gigantisch veel kilometers
doorgebracht in bussen die ons door heel Bolivia hebben
getransporteerd. We zijn nu gestrand in Uyuni, in het Zuiden van
Bolivia. Zal de laatste blog zijn met een vlaggetje van Bolivia, bij
de volgende zitten we naar alle waarschijnlijkheid in Argentinie!

Maar goed, wat hebben we allemaal beleefd in de afgelopen 2 weken. Na
het beklimmen van de Huayna Potosi zijn we gelukkig zo verstandig
geweest om nog even een dagje uit te rusten in La Paz. Ik voelde me
die nacht erna behoorlijk beroerd, tegen ziek zijn aan. Ging wel
allemaal snel weer over, de volgende dag voelden we ons al wel weer
ready to go! Bestemming dit keer was Rurrenabaque, een klein stadje
ten noorden van La Paz vanwaar allerlei tours de wildernis in
georganiseerd worden. Op de kaart lijkt het maar een klein stukje en
toch zou het zo´n 18 tot 20 uur duren volgens de busorganisatie. Dat
leek ons wat lang, maar onderweg zijn we er wel achter gekomen waarom
het zo lang duurde! Binnen de kortste keren waren we van de verharde
weg af, en lag het gemiddelde niet al te hoog. Helemaal toen we steeds
lager kwamen en het vochtiger werd, toen was de weg op sommige plekken haast onbegaanbaar! Ik werd ´s nachts een keer wakker omdat de bus zo schuin reed in alle modder dat het leek alsof ie om zou vallen.. maar ze zijn druk bezig met de weg overal, de volgende keer dat we die weg gaan rijden zal het een stuk beter zijn. Na 19 uur kwamen we aan in
Rurrenabaque, rond een uurtje of 8 in de ochtend. Het was toen al te
laat om nog een tour te gaan doen die dag, dus besloten we om een
hostel te gaan zoeken en verder vooral niet te veel uit te voeren. Het
klimaat in ´Rurre´ verschilt namelijk nogal van dat in La Paz, en het
spoort niet echt aan tot veel activiteit. Een graadje of 25 tot 30 en
heel erg vochtig, en zo´n 3 kilometer lager dus de lucht was ineens
veel dikker. Een hostel gevonden, wat geslapen een douche genomen en
daarna wat gaan eten. Daar kwamen we een van de Canadezen met wie we de Huayna Potosi hadden beklommen nog tegen, dus gezellig zitten
kletsen in een restaurantje aan de rivier. Daarna met ons drien
tickets gaan boeken voor een tour, wij kozen voor een tweedaagse tour
naar ´Las Pampas´ ipv een tour naar de jungle. In de jungle ga je
vooral planten bekijken en in de Pampas zijn veel dieren te bewonderen
en dat laatste sprak ons wat meer aan.
De volgende ochtend met de auto vertrokken voor 3 uurtjes naar de plek
waar de tour zou vertrekken. Onderweg nog vast komen te zitten met de
auto en een gigantische groep vogels een babykaaiman zien opeten. De
tour was per boot want de Pampas bestaan voor een groot deel uit
water. Die middag lekker een paar uur rondgevaren tussen struiken en
bomen met daarin een grote variatie aan dieren. We hebben vooral veel
apen en vogels gezien. Om 5 uur kwamen we bij onze lodge aan, waar we
wat de drinken kregen met een enorme berg cocoskoekjes. Nommie!! Na
deze broodnodige versterking gingen we weer in de boot om de
zonsondergang te gaan bekijken. Was prachtig, maar om eerlijk te zijn
hebben we er maar weinig van meegekregen omdat er ook een
voetbalveldje was en we konden de verleiding niet weerstaan.. Nadat de
zon was verdwenen achter de horizon maakte ze ook gelijk plaats voor
ontelbare muskieten, dus toen zijn we snel weer het water op gevlucht.
Daar haalden we onze zaklampen tevoorschijn om weer iets moois te
doen, namelijk kaaimannen spotten in het donker. We hadden er al 2
gezien eerder die dag (die lagen te chillen onder onze lodge) maar in
het donker was het toch nog wel wat indrukwekkender.
De volgende dag hadden we alleen nog maar de ochtend. Na het ontbijt
(waarbij we allebei een kwart taart hebben opgegeten) stapten we weer
in de boot, dit keer op zoek naar dolfijnen. Het waren er helaas
minder dan normaal, maar toch hebben we er best een paar gezien. En we hebben ook met ze gezwommen!! Dat was wel echt heel gaaf, ze kwamen super dichtbij. Hierna was het weer tijd om terug te gaan. Timo heeftop de terugweg nog een anaconda gezien vanuit de auto, ik zat in een andere auto dus heb hem helaas gemist..
De dag daarna een bus gepakt naar La Paz, om vanuit daar door te
reizen naar Santa Cruz. Deze tocht naar La Paz zou nog een heel
avontuur worden.. we vertrokken ´s ochtends en alles verliep
soepeltjes en zonder problemen. Na het avondeten gebeurde er echter
iets onverwachts. We stopten omdat er een file op de weg stond, maar
aangezien we al half aan het slapen waren besteedden we hier niet al
te veel aandacht aan. Toen we de volgende ochtend wakker werden met
zonsopgang stonden we er alleen nog steeds!! Uiteindelijk hebben we
daar 11 uur stilgestaan, later bleek dat we er niet door konden omdat
er een modderlawine naar beneden was komen zetten en die moest
natuurlijk eerst opgeruimd worden. Na deze onaangename maar toch ook
wel avontuurlijke verrassing konden we onze weg voortzetten. In La Paz
avondgegeten en daarna gelijk de bus naar Santa Cruz (in het oosten
van Bolivia) genomen. Deze bus duurde nog eens 18 uur, met als
resultaat dat we maarliefst 50 uur(!) bijna onafgebroken in de bus
hebben gezeten om van Rurre naar Santa Cruz te komen.

Daar aangekomen een hotel gezocht en verder even heel weinig gedaan.
´s Avonds hadden we een afspraak om te gaan eten met Peter, een goede vriend van mijn oom Henk-Jan. Hij bracht nog 2 Colombiaanse
zakenvrienden mee, was een hele gezellige avond die begon bij een
Duits restaurant (schnitzel!) en eindigde in de Irish Pub. Toen konden
we heerlijk slapen, eindelijk weer in een bed..
De volgende dag heeft Peter ons ´s middags een hele tijd door de stad
gereden en ons vanalles laten zien. Maak je zo´n stad toch eens anders
mee dan als stomme toerist. Nu waren we nog steeds toeristen maar je
krijgt er toch een ander beeld van als je een stad op zo´n manier
bekijkt! ´s Avonds gegeten bij het Hardrock-cafe, lekker hamburgers
hebben ze daar!
Die dag daarna (sorry voor het ontbreken van data en dagen, heb geen
idee meer wanneer wat is gebeurd) pakten we ´s avonds de bus naar
Sucre, weer een nachtbus. We zitten de laatste tijd wel erg veel in de
bus!

Kwamen ´s ochtends rond half 9 aan. Een heel mooi hostel gevonden,
niet te duur en met goed internet en een tv met ontelbare dvd´s erbij.
Dus dat leek ons een goede plek om eventjes te verblijven. We hebben
in Sucre niet al te veel ondernomen moet ik bekennen, lekker veel
gegeten. Verder kwam onze amigo Lars weer eens langs, hij maakt het
rondje door Bolivia de andere kant op dus we hadden afgesproken om
elkaar weer te zien in Sucre. Veel gekaart en 2 films gekeken in het
hostel samen, en natuurlijk ook de finale van de Champions League die
we in cafe hebben gezien mochten we niet missen.

Daarna hebben we weer afscheid genomen na 2 dagen gezelligheid, Lars
naar Santa Cruz en wij naar Potosi de bus genomen. We zijn daar
eergister ´s middags aangekomen. We hebben toen gelijk een tour geboekt om hier de mijnen in te gaan. De hele economie van de stad draait op die mijnen, ze worden ook nog steeds gebruikt en dat is best een wonder als je bedenkt dat de Spaanse economie een aantal eeuwen geleden voor heel wat tientalle jaren op deze zilvermijnen heeft gedraaid! Maar de mijnen zijn wel bijna leeg, over een jaartje of 5 zullen ze waarschijnlijk sluiten.
Gisterochtend zijn we op die tour gegaan en dat was zeker de moeite
waard. Best indrukwekkend die mensen die hun hele leven onder de
grond zitten in een labyrint van 500 kilometer gangen! We hebben zo´n
2 uur rondgelopen in de gangen (last van mijn rug van het bukken) en
verder ook nog gekeken hoe ze de stenen met zilver schoonmaken zodat
er een soort vloeibare substantie ontstaat die in de oven tot
zilverstaven gemaakt kan worden.
De douche bij terugkomst in het hostel was heerlijk moet ik zeggen...

Vanochtend hebben we de bus naar Uyuni genomen, waar we nu dus zitten. Gelijk een tour geboek voor de komende 3 dagen over de zoutvlaktes hier (Salar de Uyuni). Vrijdag komen we hier dan terug en dan nemen we de trein naar Villazon, dat ligt op de grens met Argentinie. Nu nog even genieten van onze laatste daagjes in Bolivia en dan op naar het zuiden!

Ciao ciao!