Machu Picchu en chiao Peru, buenos dias Bolivia!

Dag allemaal !
Ik schrijf deze blog van uit La Paz, Bolivia, want ja, we zijn weer onderweg! Na 7 weken Cuzco was het toch wel mooi geweest. De laatste keer voetballen, de laatste keer stappen, afscheid genomen van de vrienden en natuurlijk afscheid genomen van ons project Aldea Yanapay, wat toch wel jammer was. We voelden ons heel goed tussen de kinderen, en met de andere vrijwilligers. Ik ga het vast een beetje missen, maar ja, het reizen begon wel weer te kriebelen. In de laatste week in Cuzco is Lars´ telefoon helaas wel gejat in de bus. Hij heeft op de markt een nieuwe gekocht, maar functioneerd niet helemaal naar behoren. Een klein smetje op de mooie en zeker veilige tijd tot nu toe ! In ruil voor zijn telefoon heeft Lars wel twee nieuwe shirts, of nou ja nieuw, geruild met wat plaatselijke bewoners.

Op zondag hebben we ons hele appartement schoongemaakt, andere Lars had ons intussen al verlaten, dus dat was met zijn 2en een flinke klus, waar we ook lekker de tijd voor hebben genomen. We hebben nog een nachtje in het hostel van Yanapay doorgebracht, want we zouden pas maandagochtend vertrekken op onze trek: De Salkantaytrek richting Machu Picchu! Om 4 uur opgestaan, en om 5.15 werden we opgehaald in een busje door de gids. Daarna onze trekgenoten opgehaald, 3 vrouwen uit Frankrijk. De trek was geweldig. We begonnen de eerste dag door velden en lage begroeiing richting de berg Humantay. Terwijl we door de velden langzaam dichterbij deze berg kwamen, doemde rechts ook de Apu Salkantay op. Apu betekent berggod, de berg werd vroeger aanbeden door de Inka´s. We kampeerden in een kamp onder de Humantay, vlakbij de gletsjer. ´s nachts werd het dus redelijk koud, maar de tenten waren op een beschutte plek opgezet waardoor we geen last van de wind hadden.

Dag 2 begon om 5 uur, na het ontbijt vertrokken we om half 7 richting de Abra Salkantay, de pas op 4630 meter, het hoogste punt van de trek. Deze dag waren er helaas wel wat andere groepen die hetzelfde pad liepen, en wij begonnen redelijk aan. Maar onze goed geacclematiseerde lichamen gingen als een trein en met zijn 2en haalden we iedereen in, waardoor we als eerste boven aan de klim kwamen. Helaas hadden we met onze gids afgesproken te wachten bij een meertje voor de pas, en niet bij de pas zelf, wat resulteerde in 1 uur lang onder een twee stenen zitten, om te schuilen voor de regen en zelfs sneeuw die uit de lucht kwam. Onze trekgenoten waren niet zo rap. Na dit uurtje naar de pas gelopen, helaas zat de berg in de mist. Ook dit was gaaf, maar de top was helaas niet te zien, we waren compleet doorweekt en het was alles behalve warm. De gids, Robinson, was goed. Hij wist veel te vertellen over de omgeving, de bergen, de dieren, maar ook, misschien nog wel meer, over de taal en cultuur van de Inka´s. We hebben de hele trek in het Spaans gedaan, omdat ons niveau ondertussen gewoon goed is, en de Fransen alledrie geen woord Engels spraken. Na de pas daalden we af door een mistig landschap van grasland met rotsen, naar de lunchplek. Er waren een kok en een assistentkok mee, die vooruit liepen om het eten voor ons klaar te maken in een tent, die ze speciaal opzetten, met een tafel en krukjes, die speciaal werden meegenomen op een muilezel. Er waren 5 muilezels voor 5 toeristen, moet je nagaan hoeveel er mee kon. We mochten al onze bagage op de ezels doen, die begeleid werden door een muilezelman. Het is dus allemaal een stuk luxer dan onze vorige trek naar Choquequirao. Langzaam daalden we meer en meer, soms voerde het pad door halve rivieren, waarna we aankwamen in het begin van de jungle. In een dag van de sneeuwbergen naar de jungle, heel bizar. Het temperatuursverschil is gigantisch. Waanzinnige dag. We sliepen op een prachtlocatie, onder een overkapping, wat heel goed uitkwam want het regende vrij hard. De koks kookten weer het eten voor ons, wat altijd erg lekker maar niet heel veel was. ´s avonds kaartten we vaak een potje met zijn zessen.

Om 6 uur werden we gewekt in onze tent met kokathee, wat goed is tegen de hoogte. Voor de eerste twee dagen was dit dus erg prettig. om half 8 op pad, dwars door de jungle, schitterend. De trek was super afwisselend en ik beschrijf het wel heel gedetailleerd maar het is te mooi om er weinig woorden aan vuil te maken. We hebben allerlei soorten fruit gegeten, aardbeien, een soort passievrucht, een vrucht die het midden hield tussen een oranje tomaat en een rozenbottel met heeeeeeel veel vitamines, bananen en avocado´s, allemaal zo geplukt uit de jungle. We kwamen vrij vroeg aan bij onze lunchplek, waarna we met een bus (met erg lekkere muziek) naar het kampement gebracht werden. Daar de spullen achtergelaten en daarna naar de Hotsprings van Santa Theresa geweest, heerlijk water tussen de 40 - 45 graden in 3 grote zwembaden. Lekker ontspannen na al het lopen, ook al moeten we nog een dag. Toen we ´s avonds bij onze tent aankwamen, waren onze schoenen weg.. Alleen de linkerschoen van Lars was nog over. Na een kwartier zelf gezocht te hebben gids Robinson gewaarschuwd, en samen met de koks en 2 andere peruanen naar de schoenen gezocht. Nadat de moed ons finaal in de schoenen was gezakt na anderhalf uur zoeken vond een van de peruanen de schoen van Lars in de tuin van de buren; de honden hadden ze gestolen. Die van mij lagen niet veel verder. Om half 1 uiteindelijk in bed beland.

Om 7 uur gewekt voor het ontbijt, met taart, omdat het het laatste ontbijt was. Ik zei al, een stuk luxer. Daarna vertrokken voor het laatste stuk lopen, door een vallei in de volle zon, heerlijk. Veel groepen namen de bus maar dat vonden wij niet echt nodig. De laatste 3 uur na de lunch liepen we langs een spoorlijn door de jungle, wat een bijzondere ervaring was, en echt prachtig. De laatste nacht in een luxe hotel doorgebracht en gegeten in een restaurant, waarna we naar bed zijn gegaan en met de wekker op 4 uur om de zonsopkomst in de ruïnes van Machu Picchu te zien! De bus om half 6, waarna we een klein poosje in de rij moesten staan voor de ruïnes. Binnen een rondleiding van anderhalf uur gehad van gids Robinson, waarna we afscheid van hem genomen hebben en vrije tijd hebben. Tijdens de tocht had hij al veel over de cultuur van de Inka´s verteld, dus nu ging het vooral over de ruïnes zelf. We hadden heerlijk weer en konden de zon dus mooi op zien komen. De ruïnes zelf zijn geweldig. Zo groot en prachtig bewaard gebleven als je je bedenkt dat het niks gereconstrueerd is. Een aantal geweldige uitzichten gevonden, ondanks alle toeristen, want het zijn er écht heel veel. Lars voelde zich helaas vrij beroerd, door de korte nacht en het slechte (geen) ontbijt. Flinke diarree dus, en op de Machu Picchu is dat toch een beetje balen. We hebben ons er 6 en een half uur kunnen vermaken, waarna we naar beneden, naar de stad Aguascalientes zijn teruggelopen. Hier sliepen we ook de laatste nacht, en namen we deze dag de trein terug om kwart voor 7 ´s avonds. Geweldige, veelzijdige trek met een goede gids en alles perfect geregeld. Niks maar dan ook niks te klagen. Foto´s volgen !

Vrijdagavond kwamen we dus laat terug, een nachtje Yanapay en zaterdagavond met de nachtbus naar Copacabana, Bolivia. Dat betekent de grens over ! Dit ging eigenlijk verdacht makkelijk, we hebben in 3 kantoortjes stempels moeten halen maar binnen een halfuur stonden we aan de andere kant. Weliswaar niet meer in de grote toeristische bus die we geboekt hadden, maar we werden met de andere toeristen vervoerd in de kleine ´collectivo´s´, de lokale busjes. De mevrouw van de bus gaf een van de toeristen gewoon een stapel geld in zijn hand: hier kan je de bus aan de andere kant van de grens voor jullie allemaal mee betalen. Doei! ´ oké.... Nou ja, alles is goed gegaan, we hebben om 13.30 de boot kunnen nemen naar de Isla del Sol, een eiland op het Titikakameer. Daar lekker wat rondgelopen met een Braziliaan, avondgegeten tijdens de zonsondergang en ontbeten tijdens de zonsopkomst, die zo mogelijk nog mooier was dan de ondergang. Maar ja, het is niet voor niets het eiland van de zon ! Heerlijke rust, om lekker te ontspannen na de trek, en ons voor te bereiden op de tocht hier in Bolivia ! We zijn maandagmiddag van het eiland teruggekomen, we hebben daar dus een nachtje doorgebracht, en daarna direct de bus naar La Paz genomen, de hoofdstad van Bolivia. Hier hebben we andere Lars weer ontmoet, we slapen in hetzelfde hotel en gaa kijken of we deze week de Death Road kunnen mountainbiken !
Met Lars gaat het weer beter, hij heeft wat bij kunnen slapen dus nu voelt hij zich weer prima. En ook met mij is alles goed, niemand hoeft zich zorgen te maken :)
Dit verhaal is lang genoeg.. Groetjes uit La Paz !